BADANIA NAUKOWE
• Największe ilości mio-inozytolu w żywności znajdują się w świeżych owocach (melon kantalupa i cytrusy z wyjątkiem cytryn) a także w zbożu, fasoli, owsie, otrębach czy grochu3. Mio-inozytol można również syntezować z glukozy, której bezpośrednim prekursorem jest fruktozo-6-fosforan przekształcany do mio-inozytolu przez enzym cyklazę4.
• Mio-inozytol jest prekursorem m.in. cyklu fosfatydyloinozytolu, który zapoczątkowuje reakcje powstawania fosforanów inozytolu mających właściwości przekaźnikowe5. Co więcej, mio-inozytol znajduje się w błonach komórkowych i jest ważnym składnikiem odżywczym potrzebnym komórkom ludzkim do wzrostu i przetrwania4.
• Mio-inozytol odgrywa rolę w różnych procesach komórkowych jako podstawa strukturalna dla przekaźników1. Występuje w dużych stężeniach w mózgu6. Uczestniczy w procesach wewnątrzkomórkowych i może być zaangażowany w regulację aktywności np. serotoniny, dopaminy, norepinefryny, a także innych przekaźników6.
• Przeprowadzono badanie mające na celu określenie czy zawartość mio-inozytolu w płynie wewnątrz pęcherzyka jajnikowego jest związana z lepszą jakością oocytów7. Wykazano, że wyższe stężenie mio-inozytolu w tym płynie może odgrywać rolę w dojrzewaniu pęcherzyków i wpłynąć na poprawę jakości oocytów.
• W badaniu kontrolowanym placebo (w postaci kwasu foliowego) przeprowadzonym w grupie mężczyzn wykazano, że suplementacja mio-inozytolem (4 g dziennie) w połączeniu z kwasem foliowym (400 μg dziennie) przez trzy miesiące wpłynęła m.in. na poprawę stężenia, ilości i ruchliwości plemników8.
• Grupę inozytolo-fosfoglikanów (IPG), które zawierają inozytol, określa się jako tzw. drugie przekaźniki sygnału insulinowego wewnątrz komórki. Mio-inozytol-fosfoglikany są przekaźnikami sygnału wewnątrzkomórkowego, które biorą udział przede wszystkim w procesie wychwytu glukozy przez komórkę, a także w przekazywaniu sygnałów zależnych od hormonu folikulotropowego (FSH). Gdy przekazywanie sygnału dokomórkowego zostaje zaburzone przez receptor insulinowy, transport dokomórkowy mioinozytolo-fosfoglikanów także zostaje zmniejszony, co powoduje zmniejszenie ich stężenia w komórce9.
• Jedno z badań wskazuje, że 12-to tygodniowa suplementacja mio-inozytolem (2 g/dziennie) w połączeniu z kwasem foliowym (200 μg/dziennie) u kobiet rzadko- i niemiesiączkujących wpłynęła na zmniejszenie stężenia prolaktyny oraz hormonu luteinizującego (i zarazem stosunku LH/FSH), a także poprawę parametrów oceniających wrażliwość tkanek na insulinę10. Dodatkowo, zaobserwowano zmniejszenie nasilenia nadmiernego owłosienia i przywrócenie regularnego rytmu krwawień miesięcznych. U kobiet suplementujących sam kwas foliowy nie zaobserwowano tego rodzaju zmian.