Foliany

Nazwa foliany obejmuje szereg związków. Do grupy tej należy zarówno kwas foliowy (kwas pteroilomonoglutaminowy – PGA), jak i inne związki, w których to kwas pterynowy związany jest z jedną lub wieloma cząsteczkami L-glutaminianu. Związki te różnią się między sobą: stopniem utlenienia, rodzajem jednowęglowych fragmentów oraz ilością reszt kwasu glu­taminowego, należą do grupy witamin B rozpuszczalnych w wodzie i określane są mianem folianów lub rzadziej witaminy B9. Po raz pierwszy kwas foliowy został wyizolowany w 1941 roku z 4 ton liści szpinaku, a zsyntetyzowany 5 lat później. Nazwa kwas foliowy pochodzi od łacińskiego słowa „folium” oznaczającego „liście, listowie”.

POWSZECHNE ŹRÓDŁO POKARMOWE

Foliany występują powszechnie we wszystkich produktach spożywczych zarówno roślinnych, jak i zwierzęcych. Do naj­lepszych źródeł należą: wątroba, soja, szpinak, brokuły, bruk­selka, jaja kurze, sałata, kapusta pekińska, otręby pszenne.

BIODOSTĘPNOŚĆ FOLIANÓW

Pomimo powszechnego występowania folianów w pożywie­niu ich niedobory należą do najczęstszych niedoborów ze wszystkich witamin. Ma na to wpływ kilka czynników. Związ­ki te są bardzo wrażliwe na działanie wysokiej temperatury, promieni słonecznych oraz na kwaśność środowiska, w któ­rym przebywają.

Znaczne ich straty występują podczas gotowania, zwłaszcza w dużych ilościach wody. Szacuje się, że jest to od 50-90% wartości wyjściowej, np. szpinak traci tylko 24%, ale już ka­lafior ponad 84%. Sposób przechowywania żywności boga­tej w foliany też ma znaczenie. Na przykład świeże warzywa liściaste przechowywane w temperaturze pokojowej mogą stracić przez 3 dni nawet do 70% wartości wyjściowej fo­lianów.

Średnie spożycie folianów w przeciętnych porcjach pokar­mowych waha się od 162 μg do 680 μg, z czego w normal­nych warunkach absorbowane jest 50-90% folianów.

Jednak kilka czynników może obniżać ich przyswajalność:

  • Składniki „antyfolianowe” w diecie. Foliany bardzo ła­two mogą wiązać się z innymi składnikami żywności, które ograniczają ich wchłanianie w jelitach lub unie­możliwiają ich prawidłowy transport.
  • Niejednakowa charakterystyka biodostępności różnych folianów.
  • Stan odżywiania organizmu. Niedobory żelaza i witami­ny C upośledzają wykorzystywanie folianu przez orga­nizm.
  • Środki antykoncepcyjne, alkohol, wszystkie leki wpły­wające na kwaśność przewodu pokarmowego, chole­styramina oraz leki antyepileptyczne.
  • Zaburzenia funkcjonalne i strukturalne jelita cienkiego, niedobór enzymów rozkładających i uczestniczących w wewnętrznym komórkowym transporcie i przemia­nie folianów.

Niewielką ilość folianu wytwarza organizm w jelicie cienkim przez bakterie z rodzaju Bacteriodes spp. Badania wskazują, że foliany są absorbowane na całej powierzchni jelit. Zapasy ustrojowe folianów u zdrowego dobrze odżywionego męż­czyzny wynoszą 5-10 mg, z czego połowa znajduje się w wą­trobie.

Okres wyczerpania zapasów ustrojowych wynosi 3-4 miesiące. Dominującą formą krążącą we krwi jest kwas metylotetrahydrofolinowy. Normalna zawartość fo­lianów w surowicy waha się w zakresie 6-27 mg/cm3 (6,8-61,2 nmol/l), podczas gdy w czerwonych krwinkach znajduje się ich 30-krotnie więcej. Na zawartość folianów w surowicy wpływa krążenie wątrobowo-jelitowe, w którym przenoszone jest dziennie około 0,1 μg folianów. Różne for­my folianów ulegają w ustroju (za pomocą wielu enzymów) wzajemnym przekształceniom, z których część znajduje się pod kontrolą układu hormonalnego. Niezwykle ważną rolę w wewnątrzustrojowym transporcie folianów odgrywają białka nośnikowe. Dziennie wydalanych jest z moczem około 40 μg folianów i około 200 μg z kałem.

PORÓWNANIE SUPLEMENTACJI KWASEM FOLIOWYM A METAFOLINEM®

Po spożyciu Metafolin® w przeciwieństwie do kwasu foliowe­go (który jak opisano powyżej jest stopniowo redukowany przez szereg reakcji enzymatycznych) bezpośrednio ulega wchłanianiu w nabłonku jelita i jest wydzielana do krwi.

Ważne!!! Metafolin® nie podlega reakcjom redukcji za­leżnym od genetycznie uwarunkowanej obecności enzymu DHFR i MTHFR. Pozwala to na skuteczną suplementację fo­lianów (w tej formie) nawet u osób dotkniętych genetycznie niską aktywnością tych enzymów.

W przypadku osób dotkniętych tego typu uwarunkowaniami kwas foliowy będzie miał małe szanse na osiągnięcie zredu­kowanej formy użytecznej dla organizmu.

Podsumowując, w porównaniu do kwasu foliowego absorb­cja Metafolinu® przebiega szybciej z ominięciem kilku reakcji chemicznych i szybciej ta forma folianów może być wykorzy­stana w procesach komórkowych.

MOŻLIWE ZASTOSOWANIA FOLIANÓW

Według dostępnych badań i danych foliany są niezbędne do: wzrostu tkanki macierzystej w okresie ciąży, niezaburzonej syntezy aminokwasów; niezaburzonego wytwarzania skład­ników krwi; prawidłowego metabolizmu homocysteiny, pracy układu immunologicznego, prawidłowego przebiegu procesu podziału komórek; zmniejszenia poczucia zmęcze­nia i męczliwości, prawidłowego i niezaburzonego przebiegu funkcji psychologicznych (takich jak kojarzenie, pamięć).

ZNACZENIE FOLIANÓW W ZAPOBIEGANIU WRODZONYM WADOM ROZWOJOWYM

Wady cewy nerwowej (WCN).

Sposób odżywiania się matki wpływa na rozwój i wzrost płodu. Dieta ciężarnej powinna dostarczać wszystkich niezbędnych składników. Wiele badań naukowych po­twierdza, że jednym z najważniejszych są foliany (w tym kwas foliowy). Uczestniczy on we wszystkich proce­sach niezbędnych dla prawidłowego rozwoju płodu, syntezie kwasów nukleinowych, podziału komórek oraz wytwarzaniu krwinek czerwonych, czyli we wszystkich procesach, które intensyfikują się w czasie ciąży. Stąd zapotrzebowanie na fo­liany wzrasta u ciężarnej dwukrotnie. Niedobór tych składni­ków w okresie przedkoncepcyjnym i w pierwszym tygodniu ciąży stanowi główną przyczynę wad neurologicznych płodu, w tym wady cewy nerwowej (WCN).

Do wad cewy nerwowej zalicza się: deformację czaszki (bezmózgowie, bezczaszkowie, przepuklina mózgowa) oraz deformację kręgosłupa (rozszczep kręgosłupa, przepuklina oponowa lub oponowo-rdzeniowa).

Suplementacja folianami, w tym kwasem foliowym w okre­sie przedkoncepcyjnym oraz w pierwszym trymeście ciąży może znacznie zmniejszyć ryzyko powstania nie tylko wad cewy nerwowej, ale także niektórych wad serca, kończyn, układu moczowego, przewodu pokarmowego i rozszcze­pów twarzoczaszki.

Z przeprowadzonych w okresie ostatnich 4 lat badań wyni­ka, że pokrycie zapotrzebowania na foliany wpływa na ob­niżenie ryzyka występowania powikłań u ciężarnej, takich jak: stan przedrzucawkowy, poronienia nawracające, zgony wewnątrzmaciczne, hipotrofia płodu czy wady organiczne u płodów i noworodków.

Powikłania te wiążą się z hiperhomocysteinemią, bezpośred­nim uszkodzeniem śródbłonka naczyniowego, wzrostem aktywności układu krzepnięcia i powstania błonek miażdży­cowych.

CHOROBY UKŁADU SERCOWO-NACZYNIOWEGO HIPERHOMOCYSTEINEMIA

Niedobór folianów w diecie sprzyja rozwojowi miażdżycy. Jest to choroba, w której istotną rolę odgrywa homocysteina.

Homocysteina jest pośrednim aminokwasem siarkowym powstałym w trakcie przemian ustrojowych metioniny – eg­zogennego aminokwasu obecnego w białkach pochodzenia zwierzęcego, dostarczanego z pożywieniem.

U osób zdrowych większość homocysteiny ulega przekształ­ceniu poprzez remetylację do metioniny i dalej do cysteiny. Niezbędnym substratem do reakcji metylacji jest pochodna kwasu foliowego. W przypadku zaburzeń w przemianie ho­mocysteiny jej nadmiar gromadzi się w krwi.

Występująca przy niedoborze folianów hiperhomocysteine­mia stanowi niezależny czynnik ryzyka miażdżycy i choroby niedokrwiennej serca i naczyń (wzrost homocysteiny o 5 μmoli/dm3), zwiększa ryzyko tych chorób o 60-80%. Wystę­pują one u około 30% pacjentów z chorobą niedokrwienną serca i naczyń obwodowych, a nawet u 40% osób dotknię­tych chorobą naczyń mózgowych.

Nadmiar homocysteiny powoduje uszkodzenie śródbłonka naczyń krwionośnych, co prowadzi do zwiększenia ryzyka rozwoju zmian miażdżycowych, nasilenie stanu zapalnego, przebudowę ścian naczyń, przyleganie płytek krwi i utlenia­nie cholesterolu LDL.

Udział homocysteiny w aktywacji czynników krzepliwości krwi i ich inaktywacji wskazuje na jej prozakrzepowe działa­nie. Dlatego też jej podwyższony poziom we krwi może pro­wadzić do zakrzepiny naczyń obwodowych niezależnie od hipercholesterolemii, nadciśnienia tętniczego lub cukrzycy.

W wielu badaniach wykazano odwrotną korelację między stężeniem folianów i homocysteiny we krwi. Według badań suplementacja 500 μg kwasu foliowego zmniejszyła u bada­nych poziom homocysteiny o 18%. W badaniach przepro­wadzonych w Polsce wykazano, że 26% mężczyzn i 16% kobiet ma podwyższony poziom tego aminokwasu we krwi, a w grupie wiekowej powyżej 59. roku życia już 29%.

SUPLEMENTACJA:

Porcje suplementacji folianów wahają się od 200 μg do 1000 μg dziennie.

Foliany dostępne są jako kwas foliowy lub w opatentowanej czynnej postaci, która jest biorównoważna z postacią folianu występującego w warunkach naturalnych – Metafolin®.

Metafolin® – stabilna sól wapnia kwasu L-5-metyltetrahy­drofoliowego – jest dominującą formą folianów występującą w żywności.

Metafolin® w stosunku do kwasu foliowego po spożyciu wy­kazuje optimum absorbcji, wyższą biodostępność oraz ak­tywność fizjologiczną.

Metafolin® jest bardziej efektywna w obniżaniu poziomu homocysteiny we krwi, ma lepsze działanie na funkcję śród­błonka naczyń w sposób niepowiązany z homocysteiną.

Metafolin® jest jedynym folianem przenikającym barierę krew-mózg.

Jest też najbardziej skuteczną formą folianów dla osób do­tkniętych tzw. polimorfizmem MTHF, który to uniemożliwia prawidłową przemianę kwasu foliowego w organizmie.

Metafolin® nie maskuje ewentualnego niedoboru witaminy B12 w diecie.

Nawet bardzo duże porcje są bezpieczne (powyżej 1000 μg) dziennie i nie wiążą się z ryzykiem nagromadzenia niezmeta­bolizowanego kwasu foliowego.

Preparaty z folianami najlepiej nabywać w aptece. Należy wy­bierać preparaty w szklanych buteleczkach standaryzowane, hipoalergiczne, niezawierające żadnych sztucznych dodat­ków konserwujących czy barwiących.

PRZEMIANY W ORGANIZMIE

Nazwa foliany obejmuje szereg związków. Do grupy tej należy zarówno kwas foliowy (kwas pteroilomonoglutaminowy – PGA), jak i inne związki, w których to kwas pterynowy związany jest z jedną lub wieloma cząsteczkami L-glutaminianu. Związki te różnią się między sobą: stopniem utlenienia, rodzajem jednowęglowych fragmentów oraz ilością reszt kwasu glu­taminowego, należą do grupy witamin B rozpuszczalnych w wodzie i określane są mianem folianów lub rzadziej witaminy B9.

Po raz pierwszy kwas foliowy został wyizolowany w 1941 roku z 4 ton liści szpinaku, a zsyntetyzowany 5 lat później. Nazwa kwas foliowy pochodzi od łacińskiego słowa „folium” oznaczającego „liście, listowie”.

Foliany muszą być dostarczane do organizmu wraz z dietą, niewielka ilość produkowana przez bakterie w jelitach po­niżej 200 μg/na dobę jest niewystarczająca dla utrzymania zdrowia. Przy dostarczaniu folianów bierzemy pod uwagę źródła pokarmowe, jak i suplementację. Przyjmuje się, że bioprzyswajalność folianów z racji pokarmowych jest o po­łowę mniejsza niż krystalicznego kwasu foliowego stosowa­nego w suplementach, który wchłania się prawie całkowicie.

Kwas foliowy dostępny w suplementach czy też foliany za­warte w produktach spożywczych nie są formami metaboli­tycznie aktywnymi.

W organizmie kwas foliowy przekształcany jest do różnych postaci folianów, które są pochodnymi różniącymi się od sie­bie stopniem utlenienia oraz ilością reszty kwasu glutamino­wego. W nabłonkach jelit obie formy – kwas foliowy i foliany z pożywienia są absorbowane przez tzw. nośniki folianów i ulegają stopniowej redukcji.

W dużym skrócie mechanizm wygląda następująco: kwas foliowy jako forma najbardziej utleniona przekształcany jest do dihydrofolianu (DHF), potem do tetrahydrofolianu (THF), dalej dzięki bardzo ważnemu enzymowi w tej przemianie (uwarunkowanemu genetycznie), a mianowicie reduktazie

metylotetrahydrofolianowej (MTHFR) przekształcany jest do L-5 – metyltetrahydrofolianu (L-5-MTHF), który jest formą najbardziej zredukowaną. L-5-MTHF jest dominującą formą folianów bezpośrednio transportowaną do krwiobiegu, która może być włączona w procesy biologiczne komórki w oso­czu krwi. L-5-MTHF może krążyć jako forma wolna luźno związana z białkiem, może też być przenoszona do wątroby już przez dwa wyspecjalizowane nośniki folianów (jako forma zredukowana).

Oprócz dotychczasowej suplementacji diety w kwas foliowy w ostatnich latach wykazano w licznych badaniach skutecz­ność suplementacji za pomocą stabilnej soli wapniowej kwasu L-5-MTHF. Metafolin® jest naturalną zredukowaną formą folianu, która bardzo szybko ulega hy­drolizie do L-5-MTHF, stanowiącego 90-98% folianów krą­żących w osoczu.

WPŁYW NA ROZWÓJ NEUROPSYCHOLOGICZNY DZIECKA PO URODZENIU

Bardzo ciekawym aspektem jest wpływ folianów na zmniej­szenie ryzyka zaburzeń rozwoju mentalnego u dziecka.

Ponieważ foliany wpływają na wzrost i proliferację neuronów oraz komórek glejowych, jak również włączone są bezpo­średnio w syntezę neurotransmiterów (dopaminy, noradre­naliny, adrenaliny, serotoniny), mogą również wpływać i mo­dulować rozwój układu nerwowego już po zamknięciu cewy nerwowej.

W badaniu obejmującym ocenę rozwoju psychomotoryczne­go, emocjonalnego i zachowanie dzieci w 3. roku życia (ba­dano 3209 dzieci) wskazano, że niedobór folianów podczas ciąży (brak suplementacji, nieregularna suplementacja, późny początek suplementacji) koreluje dodatnio z ryzykiem wystę­powania problemów emocjonalnych u dzieci.

Obecnie rekomenduje się przyjmowanie folianów kobie­tom planującym ciąże najlepiej 3 miesiące lub co najmniej 1 miesiąc przed koncepcją wraz z kontynuacją i regularnością przez okres całej ciąży.

NIEDOKRWISTOŚĆ MEGALOBLASTYCZNA

Niedokrwistość megaloblastyczna charakteryzuje się wystę­powaniem w rozmazie krwi dużych niedojrzałych krwinek czerwonych.

W 1930 roku zaobserwowano, że może być skutecznie le­czona wyciągami z drożdży i wątroby. Jak się później okazało, odpowiedzialny za to był kwas foliowy. U podłoża rozwoju tej choroby są zaburzenia w syntezie kwasów nukleinowych w hematopoetycznych komórkach macierzystych. Podczas procesu erytropoezy zachodzącego w szpiku kwas foliowy jest wbudowany w erytroblastry. Zbyt niska zawartość folia­nów w diecie obok witaminy B12 staje się przyczyną anemii. Niedokrwistość megaloblastyczna, którą można niwelować za pomocą kwasu foliowego, obserwowana jest w przebiegu zespołu złego wchłaniania czy stanów zapalnych jelit (wrzo­dziejące zapalenie jelit, choroba Crohna, celiakia). Ryzyko niedokrwistości wzrasta też w przypadku kobiet ciężarnych (w tym noworodków przedwcześnie urodzonych lub bliź­niąt), w marskości wątroby, leukemii, niedożywieniu białko­wym przy zastosowaniu leków przeciwpadaczkowych, czyli we wszystkich przypadkach, w których zwiększa się zapo­trzebowanie na foliany.

WPŁYW FOLIANÓW NA PRAWIDŁOWE FUNKCJE DZIELENIA SIĘ KOMÓREK

Obserwacje epidemiologiczne i żywieniowe wskazują, że spożywanie świeżych warzyw bogatych w foliany chroni przed powstawaniem niektórych typów nowotworów. Opu­blikowane dane naukowe wykazały, że przy deficycie folia­nów w organizmie człowieka zwiększa się ryzyko powstawa­nia i rozwoju niektórych nowotworów, np. rak jelita grubego, sutka, jajnika, macicy, płuc, trzustki i innych.

Najwięcej i najbardziej przekonujących danych dotyczy raka jelita grubego. Wykazywano silne zależności między spoży­ciem folianów a występowaniem gruczolaków i pierwotnych raków jelita grubego.

Zauważono, że nadmierne spożycie alkoholu i niedobór w diecie folianów zwiększa prawie 4-krotnie ryzyko powsta­nia nowotworów jelita grubego. Niedobór folianów postrze­gany jest jako czynnik odpowiedzialny za uszkodzenia chro­mosomów, co zwiększa prawdopodobieństwo transformacji nowotworowej.

Również jednym z najistotniejszych mechanizmów kontrolo­wanych przez właściwy metabolizm folianów jest metylacja DNA.

Kolejnym efektem niedoboru folianów są zaburzenia w na­mnażaniu się komórek. Nadmierne namnażanie się komórek wywołane zbyt małą ilością spożywanych folianów w istot­nym stopniu zwiększa ryzyko nowotworów.

Ostateczne wyjaśnienie udziału folianów w powstawaniu i rozwoju nowotworów wymaga dalszych intensywnych ba­dań.

FOLIANY A CHOROBY NEURODEGENERACYJNE

Wiadomo, że foliany biorą aktywny udział w powstawaniu w organizmie substancji neurotransmitujących, takich jak dopamina, noradrenalina, adrenalina. W wielu badaniach kli­nicznych i epidemiologicznych wykazano, że niedobór folianu w diecie prowadzi do powstania wielu zaburzeń neuro-psy­chiatrycznych (np. depresja, psychoza, demencja, padaczka).

U wielu pacjentów leczonych psychiatrycznie występuje nie­dobór folianów w organizmie, a usunięcie niedoboru przynosi znaczną poprawę objawów psychologicznych i psychicznych, szczególnie u osób starszych.

Odpowiednia suplementacja folianów zwiększa ilość reakcji metylowania w mózgu, prowadząc do wzrostu poziomu se­rotoniny.

Nieobecność odpowiedniej ilości folianów w diecie wpły­wa również pośrednio na zaburzenia funkcji poznaw­czych, gdyż jest ściśle powiązany z podwyższeniem stę­żenia homocysteiny. Nadmiar homocysteiny (zwłaszcza u osób starszych) prowadzi do miażdżycy tętnic mózgowych i w konsekwencji do niedokrwienia mózgu, mikrozawałów, co przyczynia się do rozwoju demencji naczyniowej lub cho­roby Alzheimera.

Niedobór folianów prowadzi do niedoboru SAM – substan­cji, która pełni istotną rolę w procesach mielinizacji komórek nerwowych.

Niedobór SAM prowadzi do zmian zwyrodnieniowych w czą­steczce mieliny. Te niekorzystne zmiany prowadzą do zakłó­cenia neurotransmisji, której objawami może być osłabienie funkcji poznawczych i zmiany nastroju.

Wykazano, że suplementacja diety folianem w dawkach te­rapeutycznych cofa objawy demielinizacji. Badania wykazują, że wraz z wiekiem znacząco spada poziom folianów w płynie mózgowo-rdzeniowym.

 

NIEKTÓRE OBJAWY I SYMPTOMY ZWIĄZANEZ NIEDOBOREM FOLIANÓW:

niedokrwistość megablastyczna, miażdżyca tętnic, przewle­kłe choroby wątroby, dysplazja szyjki macicy, depresja, cho­roby dziąseł, biegunki, odczucie zmęczenia, podwyższony poziom homocysteiny, pękanie w kącikach ust, wady cewy nerwowej, zahamowany wzrost, opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, utrata apetytu, osłabienie funkcji poznawczych.

BEZPIECZEŃSTWO:

Foliany są bardzo dobrze tolerowane i całkowicie bezpieczne w porcjach do

1000 μg/dziennie.

Przy większych dawkach (dostępnych tylko na receptę) 5000- 10000 μg na dobę kwas foliowy może powodować wzdęcia z oddawaniem wiatrów, nudności i utratę apetytu.

Niektóre leki mogą wpływać na obniżenie wchłaniania folia­nów. Należą do nich leki przeciwzapalne, niektóre leki stoso­wane w chorobie nowotworowej, leki przeciwpadaczkowe. Osoby chore lub przyjmujące leki powinny najlepiej skonsul­tować przyjmowanie folianów z lekarzem. Tylko lekarz pro­wadzący może ocenić sposób oddziaływania folianów z zaor­dynowanymi lekami.

Piśmiennictwo:

  1. J. Gawęcki, L. Hryniewiecki „Żywienie człowieka. Podstawy nauki o żywieniu”, PWN 1998
  2. M. T. Murry „Encyclopedia of Nutritional Suplement”, Prima Publishing 1996.
  3. Bottiglieri T et al. Enhancement of recovery from psychiatric illness by methylfolate. Lancet. 1990 Dec 22-29;336(8730):1579-80. Folante in CSF and age.
  4. Agnieszka Seremak-Mrozikiewicz, Metafolina – alternatywa dla suplementacji niedoboru folianów u kobiet ciężarnych, Ginekol Pol. 2013, 84, 641-646.
  5. Hanna Czeczot, Kwas foliowy w fizjologii i patologii, Postepy Hig Med. Dosw. (online), 2008; 62:405-419 e-ISSN 1732-2693
  6. Łucja Czyżewska-Majchrzak, Patrycja Paradowska, Skutki niedoboru i ryzyko suplementacji folianów w diecie, Nowiny Lekarskie 2010, 79, 6, 457-463